Ευτυχώς που υπάρχει και η κρίση. (απόhttp://aristotelous17.wordpress.com/)

To παρόν γράφημα δε δημοσιεύτηκε στο Ριζοσπάστη, στην Αυγή ή έστω στη Libération…
Δημοσιεύτηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2011 στους New York Times, που – όσο και να πεις- δε μάχονται και τόσο σθεναρά τον παγκόσμιο καπιταλισμό.
Και τι βλέπουμε σε αυτό το (τόσο τεχνηέντως αποσιωπημένο) παραπάνω σχήμα;
Κάποια εξαιρετικά ενδιαφέροντα και χρήσιμα ευρήματα:

1) Από το 1979 (όταν -υποτίθεται- τελείωσε η ανθηρή εποχή του καπιταλισμού και μπήκαμε στην εποχή της κρίσης και του νεοφιλελευθερισμού) και μέχρι το 2009, η παραγωγικότητα των εργαζομένων αυξήθηκε κατά 80%, ενώ οι μισθοί και οι ημερήσιες αποζημιώσεις αυξήθηκαν μόνο κατά 7 και 8% αντίστοιχα. Είναι εύκολο άρα να καταλάβουμε τι συνέβη με το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων κατά την τελευταία 30ετία.
2) Από το 1949 έως το 1979 τα εισοδήματα των φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων αυξήθηκαν αισθητά (πάνω από 100%) ενώ τα αντίστοιχα εισοδήματα – κέρδη των πλουσιότερων ακολούθησαν μια σαφώς αυξητική τάση (πάνω από 99%). Αντίθετα, μετά το 1979 τα εισοδήματα των φτωχών μειώθηκαν κατά 4% και της μεσαίας τάξης από 7 έως 25%. Την ίδια στιγμή, τα κέρδη των πλούσιων συνεχίζονταν να αυξάνονται σε ποσοστό 55%.
3) Το πλουσιότερο 1% έγινε παγκοσμίως ακόμα πιο πλούσιο. Το ενδιαφέρον στοιχείο εδώ είναι ότι το 1928, λίγο πριν το μεγάλο κραχ, τα εισοδήματά τους έπιασαν την κορυφή των αυξήσεων (23,8%), ενώ το 2007, λίγο πριν ξεκινήσει η νέα παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, η αύξηση ανερχόταν στο 23,5%. Υπολογίζεται ότι το μέσο ετήσιο εισόδημα του πλουσιότερου 1% εκείνη τη χρονιά ήταν 713.000 δολάρια. Μόνο στην περίοδο του Κεϋνσιανισμού (1949 -1979), οι φψτοχότεροι άρχισαν να συμμετέχουν (μέσω της αύξησης των μισθών) περισσότερο στα κέρδη του κεφαλαίου.
4) Το 1975 τα χρέη των νοικοκυριών έφταναν το 60% του ετήσιου οικογενειακού εισοδήματος. Εκείνη τη χρονιά μόλις το 47% των γυναικών εργαζόταν. Το ποσοστό εργαζομένων γυναικών αυξανόταν ραγδαία κατά τα τελευταία 30 χρόνια, καθώς μεγάλωνε η ανάγκη να συμμετέχουν στα χρέη που συσσώρευαν τα νοικοκυριά. Το 2008, οι εργαζόμενες γυνάικες έφταναν το 71%. Την ίδια χρονιά τα χρέη των νοικοκυριών έφταναν το 120%.
Συμπεράσματα
Γενικό (και λίγο προφανές) συμπέρασμα: Από όταν άρχισε η κρίση οι φτωχοί έγιναν φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι.
Κυνικό συμπέρασμα: Και να μην υπήρχε η κρίση, το κεφάλαιο θα έπρεπε να την εφεύρει.
Ταξικό συμπέρασμα: Η κρίση τους δε μας αφορά. Καιρός να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας.
Φιλόξενο συμπέρασμα: Καλό είναι να έχουμε μια εκτύπωση του παραπάνω πάντα στην τσέπη μας μην τυχόν και πετύχουμε πουθενά τον Μπάμπη Παπαδημητρίου και δεν έχουμε τι να τον κεράσουμε.
Πουλικάκειο συμπέρασμα: Τι τους κοιτάτε ρε;

Posted on December 12, 2011 by tonicaramba