Και μετά το Πάσχα συνεχίζεται ο Γολγοθάς των καρκινοπαθών στη χώρα μας καθώς δεν έφθαναν τα προβλήματα με τα φάρμακα τα οποία αναζητούσαν επί μέρες από νοσοκομείο σε νοσοκομείο, πλέον τα ίδια τα νοσηλευτικά ιδρύματα αδυνατούν να εξυπηρετήσουν τα χιλιάδες περιστατικά εξαιτίας έλλειψης προσωπικού και οργάνωσης.
Σαν να μην έφθαναν όλα τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζουν οι καρκινοπαθείς, έρχεται και το κράτος να συμβάλει στο να πέσουν …ένα σκαλοπάτι πιο κάτω στην προσπάθειά τους για επιβίωση.
Τις προηγούμενες ημέρες το πρόβλημα εστιαζόταν στα ακριβά φάρμακα που οι καρκινοπαθείς αλλά και οι άλλοι ασθενείς με σοβαρά νοσήματα, δεν μπορούσαν να βρουν στα νοσοκομεία με αποτέλεσμα να τρέχουν σε όλη την πόλη μήπως και βρουν το σωτήριο σκεύασμα. Η λύση δόθηκε τελικά την τελευταία στιγμή και για ένα διάστημα αφού θα μπορούν να προμηθεύονται τα απαραίτητα φάρμακα και από τα φαρμακεία της γειτονιάς τους. Όλα αυτά βέβαια προσωρινά.
Τα ίδια τα νοσοκομεία όμως στα οποία πολλοί καρκινοπαθείς αναγκάζονται να προσφεύγουν βρίσκονται υπό διάλυση. Η εξυπηρέτηση τείνει να γίνει είδος …προς εξαφάνιση. Οι εργαζόμενοι λιγοστοί τρέχουν και δε φθάνουν, στις περισσότερες περιπτώσεις χωρίς να έχουν πληρωθεί εφημερίες και δεδουλευμένα. Οι ουρές στην αναμονή ατελείωτες και οι ασθενείς σε απόγνωση για να βρουν τη γιατρειά τους.
Στην περίπτωση που κανείς χρειάζεται άμεσα χειρουργική επέμβαση, το αίτημα μοιάζει μάλλον με …αστείο καθώς η αναμονή και εδώ αποτελεί το βασικό χαρακτηριστικό.
Συνέπεια είναι να αναγκάζονται οι περισσότεροι να καταφεύγουν στον ιδιωτικό τομέα για τις σοβαρές ογκολογικές επεμβάσεις ξεπουλώντας ακόμη και τις περιουσίες τους για να αποπληρώσουν ιδιωτικά κέντρα και γιατρούς. Άλλωστε ο περιβόητος ΕΟΠΥΥ ελάχιστα καλύπτει τελικά στον ιδιωτικό τομέα καθώς προσφέρει νοσηλεία σε τετράκλινα τα οποία βέβαια δεν υπάρχουν συνήθως στα ιδιωτικά νοσοκομεία και ο ασθενής καλύπτει τη διαφορά για το καλύτερο δωμάτιο.
Ούτε όμως τα πολυσυζητημένα ΚΕΝ, δηλαδή η ενιαία τιμολόγηση της νοσηλείας, δεν έφεραν το...φως στο τούνελ. Εξάλλου τα ποσά που έχουν προβλεφθεί είναι τόσο περιορισμένα που και πάλι ο ασθενής πρέπει να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη για να σωθεί.
Αν απαιτηθεί ακτινοθεραπεία, τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο καθώς απαιτούνται πολλές φορές και μήνες για να βρεθεί κενή θέση ή το απαραίτητο μέσον για να ξεπεραστεί η ουρά. Κάτι βέβαια που έχουν επισημάνει δεκάδες φορές και οι ίδιοι οι εμπλεκόμενοι γιατροί. Και το ζήτημα είναι, έχουν το χρόνο οι καρκινοπαθείς να περιμένουν να βρεθεί χώρος και για τη δική τους ακτινοθεραπεία;
Εν ολίγοις στην Ελλάδα του 2012 και της τρόικας για να ζήσεις θα πρέπει μάλλον να έχεις …μπάρμπα στην Κορώνη ή χρήματα με το τσουβάλι.
από iatropedia http://www.iatropedia.gr/articles/read/1630
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου