Οι νοσηλευτές στην Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια χωρίζονται σε δύο βασικές κατηγορίες. Αυτό το διαπίστωσα με την ενασχόληση μου με το επάγγελμα από τότε που τα Τ.Ε.Ι ονομάζονταν ΚΑΤΕΕ. Και μην νομίζετε ότι αυτός ο διαχωρισμός έχει να κάνει με το επίπεδο σπουδών τε, δε, πε, ωε, αε, (χάσαμε την μπάλα σύντροφε), αλλά με την νοοτροπία αυτών που διαχειρίστηκαν όλα αυτά τα χρόνια ένα κλάδο που θα μπορούσε να είναι ένας από τους βασικούς πυλώνες του εθνικού συστήματος υγείας. Θα μπορούσε ο νοσηλευτής στην Ελλάδα να έχει ένα σημαντικό ρόλο στην φροντίδα και την θεραπεία του αρρώστου στο δημόσιο νοσοκομείο και αναφέρω το δημόσιο νοσοκομείο γιατί είναι αδιαπραγμάτευτό, βασικό και δημόσιο αγαθό η υγεία ενός λαού όπως και η παιδεία σ’ ένα ελεύθερο κόσμο. Τώρα πια με τόσα μικρά, ανίκανα και αποτυχημένα ανθρωπάκια που ασχολούνται με την πολιτική και γίνονται και υπουργοί (αφού ζούμε πια την εποχή των αποτυχημένων) έχουμε το θλιβερό γεγονός να μετριούνται τα πάντα γύρω μας με οικονομικά μεγέθη.
Για να γυρίσουμε και στα δικά μας αυτοί που ήταν στα πράγματα τα τελευταία τριάντα χρόνια στην νοσηλευτική, αυτοί δηλαδή που καθόρισαν τις εξελίξεις σε επίπεδο εκπαίδευσης και σε επίπεδο επαγγελματικής αποκατάστασης των νοσηλευτών αποδείχτηκαν πολύ κατώτεροι των περιστάσεων και αυτό φαίνεται από την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί σήμερα με την πολυδιάσπαση στο χώρο μας αλλά και με την κατάληψη του επιμελητηρίου μας από μια ομάδα διορισμένων λαμόγιων, χειροκροτητών αποτυχημένων υπουργών που διαχειρίζονται με αδιαφάνεια και με την νοοτροπία του τσιφλικιού ένα τόσο ταλαιπωρημένο κλάδο.
Με υποτυπώδεις γενικές συνελεύσεις που ακόμα και στην χούντα γίνονταν με περισσότερο κόσμο παίρνουν αποφάσεις σε στενό κύκλο με αυτούς που παρασιτικά φυτοζωούν γύρω τους για κανένα ψίχουλο. Το εντυπωσιακό είναι η συνέχεια που παρατηρείται με τους προηγούμενους ηγέτες μας αφού και αυτοί αλλά και οι προηγούμενοι το αντικείμενο τους ήταν η ενασχόληση τους με την εκπαίδευση και η αποστασιοποίησης τους από τους χώρο εργασίας το νοσοκομείο. Έτσι παρατηρείται το φαινόμενο ο διαχωρισμός των νοσηλευτών σ’ αυτούς που μόνιμα εκπαιδεύονται και έχουν τις προσβάσεις και καταλαμβάνουν καίρια πόστα στα κέντρα αποφάσεων σε γραφειάκια και αυτών που μόνιμα βγάζουν τις βάρδιες στα νοσοκομεία που συνεχίζουν να παλεύουν δίπλα στον άρρωστο με τις απαράδεκτες συνθήκες που υπάρχουν και που τεράστιο μερίδιο ευθύνης για αυτή την κατάσταση έχουν τα παραπάνω ελιτίστικα κυκλώματα της νοσηλευτικής που τους πληρώνει ο ελληνικός λαός για να βγάζουν το 8ωρο στα γραφειάκια τους.
Για αυτή την κατάσταση είμαστε υπεύθυνοι όλοι αφού τα κυκλώματα της νοσηλευτικής από κάποιους στηρίζονται και ψηφίζονται όχι για ν’ αλλάξει κάτι αλλά για να βολευτούν και κάποιοι άλλοι. Ο περισσότερος κόσμος μένει αμέτοχος και παρακολουθεί τις εξελίξεις κάνοντας κριτική εξ απαλών ονύχων. Αυτό πρέπει ν’ αλλάξει γιατί δεν υπάρχουν περιθώρια πια. Η κατάσταση στα νοσοκομεία είναι εκρηκτική όπως και στην υπόλοιπη κοινωνία. Πρέπει να διεκδικήσουμε, να συμμετέχουμε και να δημιουργήσουμε ένα νοσηλευτικό κίνημα χωρίς διαχωρισμούς χωρίς ταμπού χωρίς τα βαρίδια του παρελθόντος που μας έφεραν ως εδώ.
Να διεκδικήσουμε ένα νοσηλευτικό κίνημα με ίσες ευκαιρίες για όλους και στην εκπαίδευση και στους χώρους δουλειάς με αξιοκρατικές διαδικασίες εξέλιξης που οι αποφάσεις θα παίρνονται από την αυτοτελή νοσηλευτική υπηρεσία χωρίς παρεμβάσεις από κομματικούς ή εξωθεσμικούς παράγοντες και οι νοσηλευτές να βγουν μπροστά σε θέματα αποφάσεων και όχι μονίμως να ακολουθούν ή να παρακολουθούν τις εξελίξεις στο χώρο της υγείας.
Όλοι μαζί από κάθε επίπεδο εκπαίδευσης κι αν προερχόμαστε πρέπει να διεκδικήσουμε μια νοσηλευτική ενιαία, πανεπιστημιακής εκπαίδευσης με την Ε.Ν.Ε ισχυρή πρώτα απ ‘όλα στις συνειδήσεις μας και όχι του παρασκηνίου με διώξεις και πειθαρχικά χωρίς δημοκρατικές διαδικασίες.
‘Ένα νοσηλευτικό κίνημα με μια συνδικαλιστική ομοσπονδία για όλους χωρίς γραφειοκρατικές αντιλήψεις διεκδικητική χωρίς επαγγελματίες συνδικαλιστές με την συμμετοχή όλων και όχι με παράγοντες αλλά με νοσηλευτές που θέλουν ένα καλύτερο μέλλον για αυτό το επάγγελμα.
Αυτή την νοσηλευτική πρέπει να διεκδικήσουμε για τον νοσηλευτή στην κλινική, στις μονάδες, στο χειρουργείο, στο τεπ για μια θέση στην κοινωνία ανάλογη μ’ αυτό που προσφέρουμε και που μας το στέρησαν τα ελιτίστικα κυκλώματα της νοσηλευτικής.
Αυτή την νοσηλευτική θέλουμε για την αξιοπρέπεια μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου